Warning: file_get_contents(http://hydra17.nazwa.pl/linker/paczki/g4.swidnica.pl.txt): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /home/hydra8/ftp/g4.swidnica.pl/paka.php on line 5
zaciśnięte w pięści.

zaciśnięte w pięści.

  • Matylda

zaciśnięte w pięści.

22 January 2021 by Matylda

- Wiem. - Odwróciła się tyłem i podeszła do okna. - Czy tego właśnie zawsze się obawiałaś? - Nigdy przedtem o tym nie myślałam. I rzeczywiście, nigdy nie przyszło jej to do głowy. Nie tylko dlatego, że było to zbyt odrażające, zbyt straszne, ale ponieważ wiedziała instynktownie (a przynajmniej tak się jej zdawało), że bez względu na to, co Christopher robił i może jeszcze zrobić z nią, nigdy nie skrzywdziłby dziecka. - Nie wiedziałaś, że nigdy, przenigdy nie tknąłbym nawet włoska na głowie żadnego z nich? Lizzie obróciła się, by spojrzeć mu w twarz. - Gdyby na początku naszej znajomości ktoś mi powiedział, że mógłbyś mnie skrzywdzić fizycznie... - Nigdy tego nie zrobiłem - przerwał jej z oburzeniem. - Nie umyślnie. - Regularnie sprawiasz mi ból. - Mówiła zupełnie spo-kojnie, sama się dziwiąc, jak potrafiła zachować zimną krew w takiej chwili. - Więc dlaczego wciąż ze mną jesteś? - spytał nieco ciszej. - Wiesz dlaczego. - Myślałem... - Urwał i opadł ciężko na sofę. - Co myślałeś? - Czasem sprawiasz wrażenie, nie tylko na innych, na mnie także... że wciąż mnie kochasz. Nie tylko jako ojca naszych dzieci. Lizzie zaczęło się robić niedobrze. - Proszę cię, nie udawaj, że nie wiesz, jak się czuję, kiedy mi to robisz. - Ale tu nie o to chodzi, prawda? - Podniósł na nią wzrok. - A nawet jeżeli, to nie możesz zaprzeczyć, że od bardzo długiego czasu zachowuję się bardzo powściągliwie, wiedząc, jak bardzo denerwujesz się tą trasą. Lizzie też usiadła, ale na fotelu. - Także tutaj - ciągnął. - Pewnie byłaś przekonana, że dorwę cię w czasie tej podróży, a przecież nie dotknąłem cię nawet palcem, prawda? - No nie. - Jeszcze nie. - To dlatego, że cię szanuję, Lizzie. Szanuję twoją pracę, to, kim jesteś. Przyjąłem do wiadomości, że straciłem prawo do takiego samego traktowania z twojej strony, naprawdę to wiem, ale może okazałabyś mi choć trochę wiary? - Ależ ja wierzę. Wierzę w tę pozostałą część ciebie. - Nie. Najwyraźniej nie wierzysz, bo inaczej nigdy byś nie zachowała się tak jak tam, przy basenie. - Przesadziłam. Bardzo mi przykro. - Prawie mnie oskarżyłaś o... - Kolory wróciły mu na twarz, pogłębione narastającym oburzeniem. - Nawet nie mogę tego wypowiedzieć! - To nie było oskarżenie, tylko... myśl. Zobaczyłam, że wycierasz Sophie, łaskoczesz ją, naszą śliczną

Posted in: Bez kategorii Tagged: szczeniak wilczur, nie umiem rozmawiać z mężem, ile żyją yorki,

Najczęściej czytane:

- Ale nie jestem w domu.

- No to będzie musiał pan jechać tak do Europy. - Na szczęście mam ze sobą jeszcze jakieś ubrania. - Rozumiem. Gronostaje i złotą koronę? - Zauważyła, że zaczęli się droczyć, a w jego oczach pojawił się błysk rozbawienia. Książę, nawet obsypany mlekiem w proszku, nadal wyglądał zabójczo. Pospiesznie więc odwróciła wzrok i skoncentrowała się na leżących na fotelu rzeczach. - Po¬trzebuję to w coś włożyć. ... [Read more...]

c w hotelu, dobrze? Ja zapłacę. ...

Wszystko się w niej zagotowało, ale jakoś się pohamowała. - Ooo! - powiedziała z udanym zachwytem. - W tym hotelu? Naprawdę? I dostanę loże z baldachimem, a obsłu¬ga będzie mi się kłaniać? - Po co ta ironia? ... [Read more...]

- Nie mogę - jęknął z rozpaczą.

Uśmiech znikł z twarzy Tammy. - Nie możesz? - Nie mogę tego zrobić. ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 g4.swidnica.pl

WordPress Theme by ThemeTaste